کم‌توجهی صداوسیما به عزای عمومی؟

 عصر ایران نوشت: «با این که رییس‌جمهوری پنج‌شنبه ۴ آذر) و جمعه ۵ آذر را به خاطر درگذشت آیت‌الله سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی عزای عمومی اعلام کرده است اما از حال و هوای شبکه‌های مختلف صداوسیما چنین توجهی دیده نمی‌شود. شبکه مستند البته یکی از خطبه‌های سی سال پیش ایشان در نماز جمعه تهران را پخش کرده و احیانا در جاهای دیگر هم یاد شده و می‌شود یا شاید در شبکه خبر مراسم تشییع پیکر مرجع فقید پوشش داده شود اما بحث بر سر پروتکل عزای عمومی است که صداوسیما به شکل یکسانی اجرا نمی‌کند.

شاید گفته شود فضای دهه آخر ماه صفر و در آستانه سالروز رحلت پیامبر گرامی اسلام و دو امام همام شیعه به اقتضای این سه مناسبت حزن‌آلود هست و اساسا صداوسیما در این روزها برنامه شادی ندارد تا بخواهد با حذف یا تعدیل آنها اجرای اعلام رییس‌جمهوری را نشان دهد. این موضوع واقعیت دارد و صداوسیما در ماه‌های غیر محرم و صفر نیز به جز برنامه‌های خندوانه و دورهمی چندان برنامه فرحناکی ندارد اما منظور از عزای عمومی در اینجا اجرای مشخص و دقیق یک پروتکل است تا مخاطب دریابد اتفاقی افتاده و به احترام متوفی یا قربانیان یک حادثه در داخل یا خارج از کشور برنامه‌ها یا از شکل عادی خارج شده یا نشانی در نظر گرفته‌اند مانند خط مورب مشکی یا استفاده از تصویر شخص فقید در گوشه تصویر.

عزای عمومی البته تنها در صداوسیما نمود ندارد. کمااین‌که مهم‌ترین جنبه رسمی آن نیمه برافراشته شدن پرچم کشور است و چند کار نمادین دیگر.

اهمیت شخصیت آیت‌الله موسوی اردبیلی تنها در این نبود که در دو دهه آخر عمر در زمره مراجع تقلید شیعه در قم احصا می‌شد. او یکی از اعضای حلقه اصلی یاران امام بود و به لحاظ حکومتی هم دو بار فراتر از جایگاه قضایی ظاهر شد.

یک بار بعد از انفجار هشتم شهریور که کشور نه رییس‌جمهور داشت و نه نخست‌وزیر و تا انتخابات بعدی عضو شورای ریاست‌جمهوری بود. نوبت بعد نیز پس از رحلت امام بود که قبل از انتخاب رهبر جدید و در فقدان امام اداره کشور عملا بر عهده رییس‌جمهور وقت (آیت‌الله خامنه‌ای)، رییس مجلس (هاشمی رفسنجانی)، نخست‌وزیر و آیت‌الله موسوی اردبیلی بود و اگر انتخاب رهبر جدید به سرعت و طی ۲۴ ساعت انجام نشده بود، کار این شورا ادامه می‌یافت. پس آیت‌الله موسوی اردبیلی از چند جنبه قابل توجه است و جا دارد صداوسیما عنایت بیشتری نشان دهد.

نخست این که انسانی سلیم‌النفس بود و از پیش از انقلاب دست در کار خیر و تاسیس مدرسه و دبیرستان.

دوم این که از موسسان جمهوری اسلامی و یاران نزدیک امام به حساب می‌آمد و صداوسیمای جمهوری اسلامی نمی‌تواند به درگذشت یکی از مردان پایه‌گذار همین نظام کم اعتنا باشد.

سوم این که در جایگاه مرجعیت تقلید قرار داشت و انتظار رفتاری که در قبال فقیهانی با رتبه‌ای پایین‌تر از مرجعیت از خود نشان می‌دهد گزاف نیست.

چهارم این که به لحاظ سیاسی از بازماندگان شورای انقلاب و چهره‌های درجه اول سیاسی بود و اگر بعدتر از بطن سیاست فاصله گرفت ابتدا به خاطر مسؤولیت کلان قضایی بود و در دو دهه آخر رعایت اقتضائات مرجعیت و البته پاره‌ای انتقادات.

مهم تر از همه هم این که حال و هوای روحانیون صدر انقلاب را همچنان تا اندازه‌های زیادی حفظ کرده بود.

بدون تردید به خاطر همین ویژگی‌هاست که رییس‌جمهوری دو روز عزای عمومی اعلام کرده و با توجه به این که جز در موارد خاص که اعلام عزا از جانب مقام معظم رهبری صورت می‌پذیرد، رییس‌جمهوری یا دولت این کار را انجام می‌دهند، صداوسیما باید توجه بیشتری نشان دهد. در غیر صورت این شائبه پیش می‌آید یا از سر اختلاف دیدگاه‌های مدیران سیاسی سازمان با رییس‌جمهور روحانی است یا این که مواضع سیاسی آیت‌الله فقید را که از دلسوزی و نه قدرت‌طلبی ابراز می‌شد، نمی پسندند.

اصل ۱۱۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصریح می‌کند: «پس از مقام رهبری، رییس‌جمهور عالی‌ترین مقام رسمی کشور است.» بنا بر این وقتی او دو روز عزای عمومی اعلام کرده، صداوسیما موظف است دست کم به لحاظ نمادین اجرا کند.»